Wat is het toch mooi als je in het vijfde speelt! Daar kan ons hele team het toch wel mee eens zijn als je terugkijkt naar de wedstrijd van 7 december jl.  

Allereerst wil ik onze trouwe lezers begroeten, want die zijn toch geruime tijd verstookt gebleven van een stukje proza het vijfde – alias Van Bergen Boys – betreffende. Dat had zo zijn reden. We hebben enkele weken niet gespeeld wat met de tegenstander of ons eigen team te maken had. Ook kreeg ik de indruk dat het lees- enthousiasme afgenomen was en voor wie doe je het dan nog? Toch vond ik het nodig om weer wat te schrijven om dié fans die ons team blijven volgen op de hoogte te houden.

Als je ziet dat PSV spelers hun aanhang bedanken na een nederlaag tegen Vitesse ( 2-6) dan zijn wij dat contact aan onze aanhang zeker verschuldigd lijkt me. Daarom nu toch een stukje van uw  ‘vaste reporter’.

We speelden op het hoofdveld. Dit kwam niet door onze tegenstander VAKO of om het ruim opgekomen publiek achter de hekken te houden, maar omdat wij het enige team waren die om half drie moesten aantreden. Een miezerige donkere dag na Sinterklaas. Het kon ons niet deren. De stand op de ranglijst – misschien daarom ook weinig tekst op de site – deed vermoeden dat ons een zware ‘pot’ te wachten stond. Nu kan dat langzamerhand al gauw, want de tegenstanders in de zesde klasse onderafdeling worden alleen maar sterker en jonger en dat zijn nu net twee aspecten waaraan de meesten ( meerderheid inmiddels) van ons niet meer aan kunnen voldoen. Aan onszelf kan het niet liggen toch? We trainen volop, zijn goed met de sport bezig en zijn elke wedstrijd tot op het bot gemotiveerd. Dus…

VAKO thuis; jaren geleden was dit dat we ons tegenstanders uit Vries konden begroeten op ons mooie park aan de Hullenweg. Een toch wel jeugdige ploeg; wel kwetsbaar want uit het interview dat ik vooraf had met hun leider kwam naar voren dat ze al drie keer in de laatste minuut hadden verloren. Dit namen we uiteraard mee in de bespreking in de rust. 

Over de wedstrijd zelf: Hans, Hans, Hans en Hans. 4 doelpunten op aangeven van, zoals onze medeleider het zelf beschreef: “de koning van de assists” Goos en Anne die zijn rol iets bescheidener beschreef. Wat deed de tegenstander? 1-0 voor komen om vervolgens binnen een minuut weer op 1-1 te staan. 2-1 voor komen om vervolgens na één minuut weer de 2-2 op het scorebord te zien staan. Rust. Toen sloegen we zelf toen en lieten de 3-2 aantekenen maar tien minuten later werd het knap 3-3. Mooie wedstrijd die alle kanten op kon gaan. Geleid door onze vaste scheids René, die naast de algemeen bekende spelregels ook zijn eigen regels hanteert waar wij en onze tegenspelers  nooit aan zullen wennen. Waar moet we ons op instellen? Begin er maar niet aan en we kunnen een aantal voorbeelden noemen die ik achterwege laat om onze toekomstige tegenstanders niet te veel wijs te maken. Bovendien: het blijft onberekenbaar!

Vlak voor tijd valt de 4-3 en we kunnen een gefrustreerd VAKO van het veld zien gaan. Weer op het laatste nippertje verloren. Wat me nog wel van het hart moet: qua lawaai ( verbaal) kunnen zij er wel wat van. Wíj weten van wanten ( wat overigens in deze wedstrijd meeviel; want we speelden immers lekker), maar VAKO kwam hierin toch wel als overwinnaar van het veld. Weten we in ieder geval eens hoe het klinkt van een ander; misschien doen we ons voordeel ermee…. Om rustiger te worden bedoel ik.

Als je de opstelling zag waren het in ieder geval twee namen die opvielen: Joost Schipaanboord kwam in de tweede helft het veld in en wie hem nog kent van vroeger (B’s) zal denken: weer terug op het oude nest en voor de andere lezers: een nieuwe aanwinst voor ons team. Jong, enthousiast en ook in de derde helft slaat hij geen gek figuur. Welkom Joost! De andere naam is die van Richard Blaauwiekel. Wie kent hem niet. Vaste speler van het vijfde, doet het leuk en je kan er van op aan. Waar was hij? Hij ontbrak in de basis en bij navraag bleek dat hij wel speelde, maar… in het eerste!

Het eerste van ONR! Dit gaat wat betekenen voor ons. ‘Heer Blaauwiekel‘ die doorbreekt , getransfereerd wordt waar wij als vijfde de vruchten van gaan plukken! Ziet u het al voor zich? Op Twitter en App was het de hele zaterdagmiddag onrustig. Wat teksten: “Mis je toch Richard… hoe koud is het op de bank?” Gelukkig was heer R toch nog ingevallen: 3 minuten voor tijd….. Andere tekst: “Ron Jans en Edwin van der Looi stonden ook langs de lijn; volgende week PEC uit in plaats van de Griffioen (€€€€€€).” “Man, ik wil snel een handtekening hoor nu je me nog wilt kennen;), ook je eigen onderbroekenlijn straks?” Hierop doorvragend in mijn gesprek met de topper van ons team werd ook de naam van zijn lijn reeds bekendgemaakt: Blue eikel underwear. De …lol zat er flink in zoals u begrijpt.

Wij vragen ons wel af wie van het eerste de volgende keer met òns meedoet.

Zo ziet u beste lezers, de stemming zit er goed in, we kijken weer naar boven en zullen vol zelfvertrouwen aan de wedstrijden na de winterstop beginnen. Het zijn er wel veel.

Rest mij nog u allen namens ons team fijne feestdagen en een gezond en gelukkig 2014 toe te wensen.

Gerard